Sevmeyecektim
Yüreğimde hasret sancısı
Yüzüm de hüzün dolu
Yürüyorum yine yalnızlığımla
Bomboş sokaklar da…
Yağan yağmura aldırmadan
Kim bilir belki de bu
Sokaklar sevdiğime,yarime
Götürür beni…
Ne bileyim belki de
Alıp götürecek ti beni
Bilinmeyen bir meçhule
Ama ben yinede yürüyordum
Gecenin karanlığına
Soğuktan titreyen bedenime
Aldırmadan …
Sanki kendime ceza veriyorum
Söz dinlemeyen sevgiye hasret
Kalmış biçare yüreğime de
Hani sevmeyecektim bir daha
Asla söylemeyecektim
O sihirli kelimeyi…
Söz geçiremedim yüreğime
Hükmedemedim beynime
O da dinlemiyordu artık
Yüreğimin sesine kulak verip
Ona itaat ediyordu…
İliklerime kadar işleyen
Yağmurun altın da yürürken
Bir yandan da oh olsun
Size be oh olsun
Diye söyleniyordum…
Bir den bire çakan şimşekle
İrkildim bir an da
Bir çift mavi göz bana
Bakıyordu gülümseyerek
Bir anda yüreğim den
Başlayarak tüm bedenimin
Isındığını hissettim…
Üşütmüyordu artık ne yağan yağmur
Ne de karanlık gecenin ayazı
Gördüm o mavi gözler de
İnsanın yüreğini yakan
Muhteşem sevgi ateşini
Anlamıştım….
Onu umutsuzca sevdiğimi